Een giftige Ephimenco in Trouw afgelopen zaterdag, en een rumoerig en mild congres daarna.
In tijden van verwarring, kan je laten zien dat je het waard bent. Zijn we een ambitieuze partij, of een stelletje salon-idealisten? Uithuilen, kopje groene thee, en weer aan het werk!
Dat er een gat zit tussen droom en werkelijkheid wisten we al lang. Zelfs op het tijdstip dat de ongelukkige keuze viel om zelf de knoop door te hakken, voordat anderen dat zouden doen.
We gaan dus 6 tot en met 12 keer discussieren. En ik maak me geen illusies, discussieren daar zijn we goed in. Maar laat ik hier maar de wens formuleren, zodat ik achteraf kan concluderen: "zijn we bereid om met de punten en conclusies uit die discussie, te gaan werken?". En dan bedoel ik met "we", niet alleen onze boegbeelden, maar vooral wij als leden.
Je kan anderen oproepen dat ze meer moeten gaan sporten. Je kan navelstaren en zeggen dat je nu echt iets gaat doen aan je conditie. Of je kan gaan sporten.
Veel leuke sprekers gehoord trouwens, contstructief en helder. Omdat ik dicht bij het spreekgestoelte zat, kon ik meestal ook horen wat er werd gezegd nadat de microfoon abrupt was uitgezet. En de niet gehoorde conclusies van de betogen waren helder.
Ook in de mensen die gekozen zijn, ondanks de chaos, heb ik vertrouwen. Jammer dat enkele zich niet meer kandidateerde, nadat hun voorkeursplek vergeven was. Maar ja ook dat is de vrije keus.
Later meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten