Vandaag een goed stukje NRC om te lezen over hem, als hij verteld wat de pardonregeling voor hem betekent.
Al Galidi zegt wat hij denkt, Schrijver, dichter, bouwkundig ingenieur, Irakees, asielzoeker, en nu een van de 30.000 mensen die door het generaal pardon die eindelijk leidt, na veel ontberingen, naar een verblijfvergunning.
DE FIETS, DE VROUW EN DE LIEFDE
Het eerste dat de Nederlander leert
is lopen.
Daarna fietsen.
En dan de fiets verliezen.
Vele keren
wachtte mijn fiets niet op mij.
Ze was weg,
verdwenen
en niet naar huis gegaan.
Is mijn fiets alleen,
is ze eenzaam?
Aan een andere fiets
bond ik haar.
Maar nog wachtte zij niet op mij.
In Nederland
is mijn fiets
mijn fiets niet
en mijn vrouw
niet mijn vrouw.
Soms komt de liefde
zonder vrouw
maar in Nederland,
komt de vrouw
nooit
zonder fiets.
Fietsen in Nederland
zijn als vrouwen.
Ze wachten niet.
Met de vrouw op je rug
beklim je bergen.
Maar ga je naar beneden;
neem dan de fiets.
Uit De fiets, de vrouw en de liefde – Al Galidi
(c)Foto: NRC Handelsblad, Vincent Mentzel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten