Krakers in het Oosten van Amsterdam hebben een lange geschiedenis. En nog steeds laten ze van zich horen hier in onze buurt. Soms is het idealisme, tegen de woningnood, tegen de huisjesmelkers, tegen het consumptisme. Soms is het een levensstijl. En waarschijnlijk allebei.Ik heb wel sympathie voor ze zolang ze geen geweld gebruiken. En die sympathie is meer dan die van sommige kamerleden. Ik waardeer ze omdat ze ons democratisch systeem testen.
En ik ben het met onze Burgemeester eens. De voorstellen uit de 2e Kamer zijn contraproductief en bureaucratisch. Er zijn genoeg wettelijke middelen om misstanden, mochten ze ontstaan, aan te pakken.
Maar als ik met krakers praat, en dat is niet vaak, dan vind ik het lastig om met het wantrouwen, tegen alles wat estaiblissement te maken heeft, om te gaan. Dat ligt natuurlijk aan mij, omdat ik deel uit maak van hetzelfde burgervolk. Maar heeft u dat gevoel ook?
Als achter alle zekerheden een adder zit, dan loopt een gesprek gewoon niet. De Burgemeester: op handen van de gevestigde belangen. De politie, niet te vertrouwen. De ambtenaren, allen corrupt. De rechtbank, gebogen. De raadsleden, domkoppen met een bord voor hun kop. De markt: uit op alleen het eigen belang. Groenen eigenlijk rechts. Linksen, rechtser dan groenen. En rechtsen, ideaalloos en onbetrouwbaar. Gelukkig geloven de christenen ook in het einde der tijden hier op aarde.Maar het gemeenschappelijk belang zit hem wel in een buurt waar je met zijn allen in wilt leven. Daar kan je over praten. Maar niet lang, want het verlangen is naar doen.
Laat de stadsvernieuwing maar aan ons over....
1 opmerking:
Als oostamsterdamse kraker kan ik het niet laten, jan, om hier toch inhoudelijk aan te vullen wat juist niet in dit blogje staat, maar toch wel relevant is, om te begrijpen waar dit wantrouwen vandaan komt.
Wat de rechtse groeners en de nog rechtsere 'linksen' (zoals de Pvda) betreft, is het de discrepantie tussen wat er voortdurend gezegd woord onder meer over de verdelingskwestie van woonruimte (bv door Poelgeest in zijn dictie over de emanciptiemachine Amsterdam), waar weliswaar beaamd word dat 'iedereen' recht op goedkope huur van woonruimte heeft, terwijl dan in de praktijk de massale uitverkoop van zulke woningen niet echt iets in de weg gelegd wordt. Feitelijke zijn mensen dus naar het stemhokje gelokt met linkse leuzen, terwijl in de praktijk de privatisering van de corporaties en de verkoop van prive huurwoningen alle steun kan krijgen, ook door groenlinkse colleges.
De door de PvdA bestuurders gedomineerde corporaties zijn een stuk eerlijker dan de politici die hun de hand boven het hoofd houden: desgevraagd krijg je daar namelijk te horen dat ze het _niet_ als hun taak zien om de meerderheid van de bevolking op een communautaire manier te huisvesten, maar alleen maar de economische onderkant, terwijl de middenklasse maar voor zich zelf moet zorgen. Dit soort liefdadigheidswerk als zelfdefinitie wordt dan door zowel PvdA als GL mede ondertekend.
De vraag is, hoe links of socialistisch is dat dan? ik zeg dus _niet_. Tis gewoon liberaal en rechts.
Om eerlijk te zijn boeit het mij niet zo wat voor 'gevoelens' GLers aan gesprekken overhouden, maar hoe ze met de macht die het parlamentaire stelsel hun toekent omgaan. Ik verwacht van zowel GL als PvdA dat ze het priveeigendom zoveel als mogelijk beperken, tot baten van gemeenschappelijke verantwoording en verzorging. Concreet heet dat dat er zoveel huurwoningen komen dat niemand mer gedwongen is om een huis te kopen.
Alles andere is gewoon volksverlakkerij als je je links of socialist noemt.
Dus Jan, doe wat om mij weer vertouwen in te boezemen!
Een reactie posten