23 feb 2010

Vast goed

Een meerderheid van de deelraad van Zeeburg heeft gestemd voor de verkoop van een deel van het vastgoed. De oppositie, D66 en SP, stemde tegen. Het Badhuis en de Albert Heijn op de Molukkenstraat horen bijvoorbeeld bij die panden.

Daarmee komt een eind aan een lange discussie, en barst de campagne los. Waar de SP er lustig op los hakt.

Er zitten vele technische aspecten vast aan dit verhaal: maakt het stadsdeel winst of verlies aan het beheer van vastgoed, moest zeeburg nog flink investeren om een goede vastgoedbeheerder zijn, hoe kan je de regelingen zo juridisch vasttimmeren dat de maatschappelijke functies van een aantal maatschappelijke gebouwen overeind blijven bestaan. Hoe moet het stadsdeel omgaan met grote verliezen als gebouwen leegstaan.

Maar het gaat om de vraag: moet de overheid vastgoed beheren? En niet per se: kan de overheid vastgoed beheren?

Daarboven op: welke instrumenten heeft de overheid in handen om voldoende ruimte voor maatschappelijke functies te waarborgen, en hoe zorgt de overheid er voor (in tijden van crisis) dat ook verbeteringen en innovatie in het vastgoed gewaarborgd blijft?

Ik zelf weiger te geloven dat de overheid er bestaat om melkkoeien te hebben. En met een krimpend ambtenarenbestand en zwaardere keuzes voor de boeg, lijkt het me verstandig vastgoedbeheer bij professionele organisaties te leggen. Investeren in mensen, en de stenen daar gedienstig aan maken.

Een andere gebouwbeheerder, betekent trouwens niet dat er ook andere activiteiten in de gebouwen komen. Of dat corporaties eenzijdig kunnen beslissen dat activiteiten worden stopgezet, of de huren verhoogd. Of dat welzijn is overleverd aan de markt. In de zorg zijn mooie combinaties te vinden waar zorgpartijen en corporaties samenwerken.

Ik denk wel dat de overheid een verantwoordelijkheid heeft om er voor te zorgen dat er genoeg ruimte is om maatschappelijke activiteiten te ontplooien. Ik kan me vinden in de kritische vragen die men stelt over de beschikbaarheid van ruimtes voor mensen of partijen die dat nodig hebben. De oplossing die daar voor gevonden is, moet dus zeer goed worden gevolgd.

Niet alle oplossingen moeten bij de overheid gevonden worden. Sterker nog het is hartstikke goed dat de overheid een stapje terug doet. ik vind het van realisme getuigen je als overheid en politiek nederig te gedragen, en je af te vragen welke partijen vanuit hun expertise en kracht ingezet kunnen worden om maatschappelijke problemen oplossen.
Innovatie is bijvoorbeeld geen talent van de overheid - maar de overheid kan wel weer normen stellen die bedrijven stimuleert te innoveren
Ik vind dat corporaties een belangrijke maatschappelijke rol hebben en moeten vervullen: vanuit hun geschiedenis, en de rol die wij als maatschappij bij hen neerleggen. En ik vind dat geen rechtse opvatting.
Een woningcorporatie is een organisatie die zich in principe zonder winstoogmerk moet richt op het bouwen, beheren en verhuren van betaalbare woonruimte. Corporaties zijn zowel bestuurlijk als financieel verzelfstandigd, maar ze staan niet buiten de maatschappij, en kennen hun verantwoordelijkheid.


Deze discussie gaat eigenlijk over voor wie de overheid werkt
In een tijd dat we minder geld te besteden hebben vanwege de financiele crisis is het heel verstandig dat de overheid goed kijkt waaraan ze geld aan verdiend, aan verliest, en aan wie geeft. We moeten er voor waken dat de kloof tussen arm en rijk zich vergroot. De overheid moet een vangnet bieden voor diegene die er zelf niet uitkomen.

Ik denk dat deze discussie daar weer scherpte in heeft gebracht: we investeren in mensen, en de stenen zijn daar gedienstig aan.

Geen opmerkingen: