wat bedoel je met radicalisatie, en is het eigenlijk fundementalisme?

Het verschil tussen radicalisering en fundementalisme. Ik denk daar vaak aan. Hoe balanceer je in je benadering daar tussen. En waar ligt de grens tussen fundementele vrijheid en geoorloofd staatsingrijpen?

Jos van de Lans verdedigde laatst nog de stelling dat wij als GroenLinks niet bang moesten zijn om het morele debat aan te gaan. En te intervenierën in de maatschappij. Er op af!
Ik neem aan dat hij daar stelling nam tegen het "niet-bemoeien" met het individu (in zijn geval bij bijvoorbeeld armoedebestrijding), maar ook de te ver doorgeschoten angst van GroenLinksers om ons te mengen in het publieke morele debat.

Minister Ter Horst van binnenlandse zaken bemoeit zich nu met ons, ze presenteerde een actieplan om polarisatie en radicalisering tegen te gaan. Hoewel radicalisering schijnbaar een breed begrip is, beperkt het actieplan zich tot islamitische en rechts-extremistische radicalisering. Dierenrechtenactivisten en antiglobalisten worden buiten beschouwing gelaten.

Mocht ik bij het laatste een neiging toe hebben, dan blijf ik nu gelukkig buiten schot:)

De staat grijpt in om zogenaamde radicalisering tegen te gaan, maar op welke manier grijpt het in op het recht om je leven op een bepaalde (fundementele) manier te leven?

Het onderwijs wordt bijvoorbeeld gebruikt om ongewenst gedrag tegen te gaan: "We moeten insteken op onderwijs in plaats van het strafrecht.” Zo wordt er gepraat over de oprichting van ’wijkinternaten’. Wordt daar een officiele staatsleer verkondigd, of zijn dat voorbeelden van de oude Griekse scholen waar discussie en leren van elkaar centraal staat?

Het kabinet pakt internetsites die radicale teksten verkondigen, aan. Is dat staatscensuur, of het aanpakken van sites die de wet overtreden? De minister zegt: „We moeten ze uit de lucht halen én alternatieve informatie geven. Als je nu ’islam’ googelt, krijg je eerst tien pagina’s met links naar sites vol radicale teksten.” Zijn deze radicale teksten, oproepen om terreur uit te oefenen, of oproepen om je geloof volgens fundementalistische (hier misschien niet ge-accepteerde) manieren uit te oefenen?

„Nederlands burger zijn en geloven, dat moet samen kunnen gaan”, zegt Marcouch. „Als het botst, moeten we in actie komen.” Dat ben ik roerend met hem eens. Maar waar trek je de grens tussen geoorloofd fundementalisme, en ongeoorloofd radicalisme?

Ik geloof dat radicalen, zoals rechts-extrimisten, goed aangepakt worden. Maar toch gaan mijn haren overeind staan bij de zin: "Alarmerend is het ook als jongeren vanuit het niets islamitische kleding gaan dragen". Hopelijk wordt je dan niet naar een buurtinternaat gestuurd, maar begint men met een goed gesprek in de klas (voor mijn part Nederlandse les), of met je mentor, lijkt me een goed begin.

Ik ben het echter helemaal eens met de 3 punten van het plan:

1. Het voorkomen van (verdere) processen van isolatie, polarisatie en radicalisering door het (weer opnieuw) insluiten van mensen die dreigen af te glijden of zich af te keren van de Nederlandse samenleving en democratische rechtsorde. Daarbij dient met name gedacht te worden aan insluiting door scholing, stages en werk. (preventie)
2. Het vroegtijdig signaleren van deze processen door bestuurders en professionals en het ontwikkelen van een adequate aanpak. (pro-actie)
3. Het uitsluiten van mensen die duidelijke grenzen hebben overschreden en ervoor zorgen dat hun invloed op andere zoveel mogelijk beperkt wordt. (repressie)