Niet de linkse maar juist de rechtse kiezers hebben een probleem om niet in verWilderd in een Verdonkhoekje terecht te komen. Ik heb echt meelij met de rechtse liberaal of conservatief.
Sterker nog, ik voel me helemaal "bevrijd" nu ik weet dat WIJ in de Linkse kerk echt niks te te zoeken hebben met de nieuwe recht door zee stromingen. Juist diegene die de rechtse idealen met hand en tand verdedigt, zit in een identiteitscrisis: ben ik een Rutter, of een wilde Trotsist?
De traditionale rechtste stemmer van Oud, Wiegel, of Bolkestein krabben zich zeker nu vertwijfeld achter het oor. Gaan we stemmen we op een partij of volksmenner die rechtste themas verdedigd, maar tegelijkertijd ook xenofobe en orthodoxe ideeen heeft over migratie en vrijheid? Of pimpelen we een glaasje prosecco weg met Opstelten op de klanken van zwarte jazzsaxofoonmuziek?
Want de nieuwe rechtse helden, Trotsisten, die het Wilhelmus hoog achten, zetten het mes in de ontwikkelingshulp, sturen minder geld naar de Antillen, lossen files op, en schaffen provincies af. Rechts ideaal.
Maar denkt de rechtste stemmer verdwaasd, stem ik dan ook diegene die vreemdelingen naar huis stuurt als ze zich niet houden aan "de regels", vind ik ook dat de nationale meerderheidscultuur bedreigd wordt door minderheidsculturen? Zing ik dadelijk hartverwarmend het Wilhelmus mee, en kijk vertederd naar de wapperende driekleur, terwijl ik in het buitenland al lang niet meer als liberaal of gastvrij wordt beschouwd, en ik door de nieuwe nationale grenzen het Europese wereldideaal van vrijheid van mens en kapitaal de prullenbak heb ingegooid?
Nou ja gelukkig hebben onze rechtse kameraden de oude traditionele bondgenoten nog zoals Bush-amerika, en vinden ze wellicht nieuwe vrinden in Albanië, Oekraïne en Georgië.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten