15 nov 2008

Ongehoorde meningen

Op de Belgische radio hoorde ik vannochtend een Nederlandse Marrokaan die het integratiebeleid toelichtte, streng, maar rechtvaardig. Dit n.a.v de roep van de Marrokaanse gemeenschap om een avondklok voor (Marokkaanse) kinderen in te stellen. En tussen al de Vlaamse zachtheid, klonk deze Neerlander, ondanks zijn duidelijke bevlogenheid met de zaak, ruw en bot. Alsof we een oorlog voeren.

Terwijl Ella Vogelaar nog als minister op de Antillen verbleef, deed de PVDA al onderzoek naar haar beoogde opvolger. Zij wist van niets. De 'nieuwe' wordt door Bos omschreven als iemand die in het publieke debat standpunten, waaronder de kabinetsvisie op integratie, helder voor het voetlicht kan brengen. En dat standpunt is zoiets als grenzen stellen en perspectief bieden, maar dan wel hard, streng en terecht. Voor de luisteraars onder ons, dit is door de NOS leuk geknipt Bos vs Vogelaar.

Het is ons niet meer te verwijten, de maatschappij probeert al jaren een oude orde te herstellen, en zijn greep te verstevingen op een nieuwe tijd. En we doen dat in een hard debat; niet per se met elkaar, maar wel met krachttermen en statements. Zo proberen we elkaar te overtroefen en de elkaar te overtuigen dat we afrekenen met de softheid van het Pre-Fortuyn tijdperk.

Geen opmerkingen: