ik beluister namelijk mijn favoriete Paul Mccartney gitaartje van de plaat Ram erop, maar dat is bijzaak. 5 mei treedt hij op in Paradiso. De verkiezingen komen eraan, we gaan weer op zoek naar ons GroenLinks lijfmuziek.
Ik neem de week eens door DWDD-style, en ik denk aan de toespraak van een bewindsvrouwe (lees staatssecretaris of minister) waar ik naar mocht luisteren.Een klassieke Ministerie formule: de persoonlijke noot, het doel van het project, een speerpunt, een goed voorbeeld uit het land, en terug naar het speerpunt, eindigen met dezelfde persoonlijkenoot.
Als ik dan toch geroepen ben, door de partij en het land. Welke toespraak zou ik als staatssecretaris houden, en welke persoonlijke noot verschijnt dan op het bord?
Niet iets wat ik heb meegemaakt, maar wat ik heb gezien: de mooie fotoreportage over eten *Hungry planet), of de topviolist (Joshua Bell) die plotseling in het metrostation stond te spelen (maar die niemand opmerkte). Tot een mevrouw, die blijft stil staan, en het concert van haar leven heeft.
Bij een zigeunerorkest in Utrecht Centraal stond ik toch wat langer stil, omdat wellicht, wellicht ik hier ook te maken had met een bijzonder moment. En, ja dat was het toch wel.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten