Niet verwonderlijk want we dragen bestuursverantwoordelijkheid dragen, nemen lastige beslissingen, en zijn zo kwetsbaar.
Kortom de Socialistische Partij wil groenkampioen zijn. En juist op dit onderwerp hebben we in de afgelopen jaren vaak samen geknokt. En dan blijkt op papier ineens het bondgenootschap in de linkerhoek niks waard. Samen is dus een flinterdun politiek woord.
Maar is dit erg? Mij maakt het niet uit wie er kampioen wordt, als er maar gescoord wordt. Een Socialistische Partij die zich in de media constant afzet tegen ons, maar in de praktijk meewerkt om het groenbeleid van de grond te krijgen? Tja dan ben ik praktisch, en kijk naar het resultaat.
Want we blijven graag steun krijgen van de SP voor onze standpunten over het IJmeer, bomen, mussen, postzegelparkjes, parken en spelen, dierenwelzijn, en openbare ruimte. En dan mogen ze van mij demagogisch uit de band springen in folders, kraampjes, televisie en internet.
Dat het niet altijd lukt, dat groenpolitiek moeilijk is in tijden van crisis, of in een liberale wereld. Ja die uitdaging blijft voor ons allebei hetzelfde.
Anyway voorbeelden over groen:
SP roept dat we niks doen aan dierenwelzijn, GroenLinks zit een politieke avond over dat onderwerp voor, en vraagt in het debat constant aandacht voor het welzijn, en ondersteund dat met concrete plannen of moties.
De SP roept moord en brand over de verbindingsdam in het Oostelijk Havengebied, maar tegelijkertijd krijgen we geen steun voor ons meest ecologische alternatief in de commissie. Een politiek gevoelig issue: de loodsen, de SP roept dat de wet moet worden gevolgd, wij roepen dat de wet moet worden gevolgd. No difference at all.
De SP roept iets over bomen op het Timorplein, wij knokken voor het meest haalbare bomenvriendelijke oplossing en krijgen die ook.
Wij knokten en voerden actie over de autoloze zondag. Nou ja..laat maar.
Maar als zij de grootste worden, dan verwacht ik niet anders dat ze het in de prakijk brengen. Hoewel in Oost-W volgens mij Meerbelangen de portefeuille Duurzaamheid heeft, en Paqay (SP) zich meer inzet voor de traditionale SP onderwerpen: Zorg, participatie en welzijn. Dat zegt natuurlijk nog niks...
Ik heb daarom hoge verwachtingen van de SP: Walk the Talk
PS
Ik kreeg bij mijn afscheid van Mark van Dongen (fractievoorzitter SP) een boekje van Jan Marijnissen. Dat heb ik nu bijna uit, echt een verweer tegen het neo-liberalisme van de jaren 80. één hoofdstukje over landschap. Wel aardig, makkelijk leesbaar. Ik kan het wantrouwen over de verantwoordelijke overheid/politiek, nog niet rijmen met juist een vertrouwen in dezelfde overheid om maatschappelijke veranderingen teweeg te brengen. Maar dat komt wellicht aan het einde van het boek
Geen opmerkingen:
Een reactie posten