Gisteren waren ik en Astrid Kuiper bij de discussie georganiseerd door de Marokkaanse raad over de vermeende film van Wilders.
Een goede discussie over wat dergelijke provocaties van de heer Wilders betekenen voor Moslims als een groep, en voor Moslims als gelovigen.
Een discussie over de grens tussen geloofsvrijheid en vrijheid van meningsuiting, maar ook over discriminatie, over rechtsgelijkheid.
Sommigen vonden dat er met 2 maten gemeten werd, maar daar was ik het mee oneens. Vrouwe justitia oordeelt hier blind en ik denk dat nog steeds zo is in Nederland. Echter er zijn ook zaken waar justitie niet over oordeelt, maar waar wij als land bepalen wat wel mag en niet mag, wat wel kan en wat niet kan. Dat gebeurd in de politieke en publieke discussie, waarvan ik begrijp dat jong en oud zich door de Partij van de Vrijheid voelt weggezet als minderwaardig en ongewenst. En zoals een dame uit het publiek zei: ik als witte, niet gelovige, vrouw voel me ook gekwetst en vol schaamte wat hier gebeurd, ook al ben ik geen moslim.
Sommige wilde meteen al actief optreden van de overheid, maar was ik het ook niet mee oneens, je kan pas achteraf oordelen of iemand fout zit. Echter op provoceren kan je ook reageren, maar de manier waarop is altijd een onderwerp van hard nadenken.
Ter plekke werd gezocht naar concrete acties. moeten we protesteren, een rechtzaak aanspannen, een petitie maken, een comite oprichten, samenwerking met anderen zoeken, waar kunnen we de dialoog aangaan en wat is de juiste weg. Moet er voorlichting worden gegeven op de scholen. Wat wordt er verwacht van de politiek. Er was ongeloof over waarom de politici niet de petitie op de protestactie van morgen in ontvangst kwamen nemen. Hoe beken je kleur? Hoe zorgen we dan onze kinderen, onze neefjes en nichtjes, onze zusjes en broertjes, onze buurtkinderen weten wat er speelt, hoe ze kunnen reageren, hoe dienen we ons op te stellen? hoe betrek je buurtbewoners?
Aan het einde kwam dat comité er, want praten en de dialoog opzoeken, is 10.000 keer beter dan provocatie met provocatie vergelden. De diaoloog opzoeken, zoals de invitatie van Assadaaka aan Wilders om daar de film te vertonen, en er over te discussieren met elkaar, dat zijn goede initiatieven.
Maar over het wat nu voor mij het beste is om te doen, daar ben ik nog niet over uit. Maar ik was blij dat ik geweest was, ondanks de stromende regen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten