Nu ik 30 ben geworden, ja ja, is de wereld opeens een stuk serieuzer.
Elke letter weeg ik, elke uitspraak verdient een tweede lezing. Neem nu het PVDA weblog artikel van Rikus Spithorst over fietsen in de IJtram en de reactie van GroenLinks raadslid Jeanine van Pinxsteren.
Rikus vindt het een bespottelijke situatie dat een fietser die vanuit Geuzenveld naar het centrum zelf moet trappen, maar iemand uit IJburg met fiets en al met de tram mag. De extra plaatsen zorgen volgens het PVDA raadslid dat mensen moeten staan omdat wielrijders te beroerd zijn om zelf te fietsen. Liever had hij het geld besteed aan beter toezicht op het fietsvervoer in de metro.
Jeanine antwoord Rikus dat fietsen in de IJtram een zware belofte was aan de stemmers. Ze schetst het beeld teleurgestelde fietsers die er niet meer bij kunnen, of mensen op IJburg die graag de fiets nemen om naar de stad te gaan, maar die het niet zo prettig vinden om ’s avonds in het donker over de lange hoge bruggen terug te moeten fietsen. 'Ja, als je gewoon de verkeerde trams aanschaft terwijl je weet dat er ook fietsen bij moeten, dan is het te begrijpen dat de kiezer zich bedrogen voelt.' Bovendien wijst ze op de extra in te zetten trams in de spits en geslaagde voorbeelden uit andere Europese steden.
Dan denk ik, als goede lezer, dat ze het eens zijn: meer fietsplekken in elke tram of metro; en genoeg OV plaatsen voor iedereen. Maar dat is dus niet zo.
Want PVDA wil handhaven, en GroenLinks stimuleren. Een klassiek ideologisch splagaat?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten